Supraśl, założony w 1500 roku przez mnichów św. Bazylego, którzy opuścili przeludnioną osadę w pobliskim Gródku, ma bogatą i fascynującą historię. Według legendy spisanej przez zakonników w XVIII wieku, mnisi puścili na wody Supraśli drewniany krzyż z relikwiami, prosząc Bożą Opatrzność o wskazanie miejsca na budowę klasztoru. Krzyż zatrzymał się w dogodnym miejscu, gdzie za zgodą Aleksandra Chodkiewicza, marszałka Wielkiego Księstwa Litewskiego, rozpoczęto budowę klasztoru tradycji grecko-rusko-bizantyjskiej. Przez trzysta lat klasztor był fundamentem rozwoju Supraśla, wpływając zarówno na kulturę, jak i gospodarkę regionu.
Obecnie Supraśl jest domem dla trzech parafii: dwóch rzymskokatolickich i jednej prawosławnej. Miasto słynie z mikroklimatu i zdrowego powietrza nasyconego olejkami eterycznymi z drzew iglastych oraz borowin znajdujących się pod wsią Sokołda. Turyści mogą na własne oczy przekonać się o urokach tego miejsca, wędrując lub jeżdżąc rowerem po szlakach turystycznych Puszczy Knyszyńskiej.
W 2002 roku Supraśl otrzymał oficjalny status uzdrowiska, co otworzyło nowy rozdział w jego historii. W uzdrowisku prowadzone są liczne inwestycje związane z budową nowych ośrodków SPA, terapeutycznych i hotelowych, które wzbogacają bazę turystyczno-zabiegową miasta. Supraśl oferuje obecnie około 600 miejsc noclegowych w nowoczesnych i zmodernizowanych ośrodkach, a od jesieni 2013 roku działa tu również sanatorium. Miasto kontynuuje rozwój, przyciągając coraz więcej kuracjuszy i turystów, którzy chcą skorzystać z jego unikalnych walorów zdrowotnych i rekreacyjnych.
Klasztor Męski Zwiastowania NMP
Klasztor w Supraślu został założony przez prawosławnych mnichów św. Bazylego Wielkiego, dzięki fundacji marszałka Wielkiego Księstwa Litewskiego, Aleksandra Chodkiewicza. W okresie 1603-1839 klasztor należał do unickiego Zakonu Bazylianów, będącego częścią Kościoła katolickiego. W latach 1797-1809 klasztor służył jako siedziba unickiego biskupstwa, erygowanego przez Papieża Piusa VI.
Podczas zaborów, w latach 1839-1915, klasztor przeszedł w ręce Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. W okresie międzywojennym powrócił do Kościoła katolickiego i stał się siedzibą Zakonu Salezjanów. Po 1945 roku klasztor został przeznaczony na cele oświatowe i mieściło się w nim Technikum Mechanizacji Rolnictwa. Obecnie jest własnością Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Szybki rozwój klasztoru w XVIII wieku wspierała oficyna wydawnicza, która jako pierwsza w Polsce opublikowała „Podróże kapitana Guliwera” Jonathana Swifta oraz „Pieśni Nabożne” Franciszka Karpińskiego, w tym kolędę „Bóg się rodzi”. W 1823 roku, w bazyliańskiej bibliotece klasztornej w Supraślu, odkryto Codex Suprasliensis, najstarszy zabytek języka starobułgarskiego (staro-cerkiewno-słowiańskiego).
Pałac Buchholtzów w Supraślu
W latach 1892-1903 nowi właściciele, fabrykanci włókienniczy pochodzenia pruskiego, rodzina Buchholtzów, przebudowali pałac w stylu eklektycznym, z przewagą secesji. Kompleks zabudowań obejmuje również stajnię, wozownię, stróżówkę oraz zachowane fragmenty parku secesyjnego, który jest jednym z nielicznych tego typu w tej części Polski. Wnętrza pałacu wciąż kryją wiele oryginalnych elementów wystroju.
Od 1959 roku pałac jest siedzibą Liceum Plastycznego im. Artura Grottgera, które podlega Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Stara Poczta (zwana też Domem Ogrodnika) w Supraślu
Wzniesiona przez Bazylianów w połowie XVIII wieku budowla pierwotnie służyła jako mieszkanie klasztornego ogrodnika. W XIX wieku obiekt ten stał się siedzibą rosyjskiego urzędu pocztowego, który w 1919 roku został przemianowany na polską pocztę. Obecnie budynek pełni funkcję domu mieszkalnego, będąc rzadkim przykładem drewnianej architektury z czterospadowym polskim dachem, mansardą oraz powiekowymi lukarnami.
Podczas budowy ul. Konarskiego w 2011 roku, przeprowadzone badania archeologiczne potwierdziły istnienie na tym terenie cmentarza, na którym w XVI-XVIII wieku grzebano mieszkańców Supraśla.
Domy Tkaczy Usytuowane wzdłuż ulicy 3-go Maja w Supraślu
Supraskie Domy Tkaczy, które powstały w połowie XIX wieku, naśladowały wzorce budownictwa manufakturowego architekta z Brandenburgii, Gilly’ego, tworzącego pod koniec XVIII wieku. Inicjatorem ich budowy był Wilhelm Fryderyk Zachert, właściciel jednego z kilku działających w Supraślu przedsiębiorstw włókienniczych. Domy te, przeznaczone dla czterech rodzin, pełniły jednocześnie funkcje mieszkalne i miejsca pracy.
Teatr Wierszalin w Supraślu
Pierwotnie zbudowany w latach 20. XX wieku jako dom kolonijny dla młodzieży, budynek ten w okresie powojennym służył jako ośrodek kolonijny, a następnie jako Gminny Ośrodek Kultury. Od 1994 roku jest siedzibą Teatru „Wierszalin”, który jest współcześnie znaną sceną teatralną. Teatr ten wielokrotnie zdobywał nagrody i wyróżnienia na krajowych i europejskich festiwalach artystycznych.
Dom Ludowy w Supraślu
Zbudowany w 1934 roku w stylu modernistycznym, budynek służył jako siedziba supraskiego magistratu oraz instytucji społecznych i związkowych. Jego projektantem był inżynier Jarosław Giryn, który również zaprojektował budynek obecnego Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku. Ze względu na tego samego projektanta, oba budynki wykazują bliskie podobieństwo. Jest to unikalny przykład modernizmu w architekturze, zrealizowany w drewnie.
Dom Kleina
Obecnie siedziba Centrum Kultury i Rekreacji w Supraślu, budynek ten został zbudowany pod koniec XIX wieku jako dom administratora fabryki włókienniczej Buchholtzów. Następnie, do 1939 roku, pełnił funkcję Domu Parafialnego Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Supraślu. Jest to jeden z nielicznych murowanych obiektów budownictwa fabrycznego z przełomu XIX i XX wieku. W filmowej trylogii Jacka Bromskiego „U Pana Boga…” budynek ten i jego wnętrza służyły za Komisariat Policji w Królowym Moście. Od 2007 roku budynek jest siedzibą Centrum Kultury i Rekreacji, gdzie mieści się Galeria Wiktora Wołkowa, znanego fotografa podlaskiej przyrody, laureata wielu nagród i autora albumów fotograficznych.