Utworzony w 1989 roku Wigierski Park Narodowy, zajmujący obszar ponad 150 km2. Park posiada imponującą różnorodność środowisk wodnych, w tym 42 jeziora, z dominującym jeziorem Wigry.
Ochrona w Wigierskim Parku Narodowym skupia się na trzech aspektach:
- zachowanie naturalnego porządku procesów ekologicznych (4,8% obszaru),
- aktywna ochrona, gdzie ludzkie działania mogą przyczynić się do pożądanych rezultatów (75% obszaru),
- dbałość o kulturowy krajobraz regionu (20,2% obszaru).
Lasy stanowią główną część parku (62%), następnie ekosystemy wodne (19%), różnorodne tereny otwarte takie jak łąki i pastwiska (17%), a także tereny zabudowane i komunikacyjne (3%). Wysoka różnorodność siedlisk sprzyja bogactwu flory i fauny. W parku zanotowano ponad 100 zbiorowisk roślinnych, wśród których wyróżniają się gatunki borealne. Wśród flory odnotowano około 1000 gatunków roślin naczyniowych, 290 mszaków, ponad 300 porostów i 600 różnych glonów. Fauna jest równie bogata, z ponad 2000 gatunków zwierząt, gdzie bezkręgowce dominują. Jeziora te są domem dla 31 gatunków ryb, w tym rzadko spotykanych siei i sielaw. Ptaki reprezentowane są przez 210 gatunków, z czego około 160 to ptaki lęgowe.
Zadania związane z ochroną przyrody realizowane są przez specjalistów z parku oraz współpracujące z nim podmioty. Obszar ten jest także miejscem licznych badań naukowych, edukacji oraz działań na rzecz ochrony przyrody. Realizacja celów parku jest możliwa dzięki współpracy z różnymi partnerami i wsparciu finansowemu z różnych źródeł.
Kluczowym elementem skutecznej ochrony jest harmonijna współpraca administracji parku z lokalnymi władzami, mieszkańcami oraz różnymi organizacjami działającymi na terenie WPN-u.
Utworzony w styczniu 1989 roku, Wigierski Park Narodowy był piętnastym parkiem narodowym w Polsce. Dziś, nieco rozszerzony, zajmuje obszar blisko 150 km2. Głównie składa się z wód i lasów, które stanowią 82% całej powierzchni parku (lasów jest 63%, a wód 19%). Wartości przyrodniczej dodają mu jeziora, będące śladami po dawnych zlodowaceniach. W latach 50. XX wieku podjęto działania na rzecz ochrony przyrody, skupiając się na bobrach, które niemal wyginęły w Polsce i były sprowadzone z terenów ZSRR. W ramach ochrony bobrów powstały rezerwaty Ostoja Bobrów Stary Folwark i Ostoja Bobrów Zakąty. Z biegiem lat obszar ten stał się parkiem krajobrazowym, a obecnie jest cenionym parkiem narodowym.
Z myślą o turystach, park oferuje około 190 km tras turystycznych, w tym pięć ścieżek edukacyjnych. Plaże, kąpieliska i punkty widokowe są dostępne dla odwiedzających. Można też skorzystać z rejsu statkiem po Jeziorze Wigry lub popłynąć kajakami rzeką Czarna Hańcza. Zimą park oferuje trasy dla biegaczy narciarskich. Dla miłośników rowerów i pieszych wycieczek istnieje 41 km zielony szlak „Wokół Wigier”.